Niezwykłe 366 dni...

Rok 2012 możemy oficjalnie zakończyć i powiedzieć, że był udany, a nawet bardzo udany.

Najważniejszym tegorocznym wydarzeniem było oczywiście przyjście na świat naszego synka Kacperka.

Był to zdecydowanie absolutny Hit Sezonu!

Kolejnym ważnym punktem w naszym życiu, a właściwie ważną decyzją, którą podjęliśmy była przeprowadzka do Polski.

Te dwie istotne pod każdym względem sprawy wywołały ogromne uśmiechy na naszych twarzach 

i wniosły w nasze życie mnóstwo emocji i pozytywnej energii.

Oby więcej takich optymistycznych posunięć w Nowym 2013 Roku!

W ten ostatni dzień starego roku 2012 życzymy wszystkim dużo szczęścia, pomyślności 

i oby ten rok 2013 okazał się jeszcze lepszy niż poprzedni.

A dla wszystkich imprezowiczów udanej zabawy Sylwestrowej!

Bo nasz Sylwester minie pod hasłem "dres+tv" :)

O tych dniach, które minęły już.

24, 25, 26 grudnia - dni, które minęły stanowczo za szybko...

Ale był to czas, na który czekaliśmy baaardzo długo. 

Kilka ostatnich lat Święta spędzaliśmy w Anglii, zawsze sami, zawsze we dwoje i zawsze czegoś brakowało..

Brakowało Magii Świąt.

Ale w tym roku to było coś zupełnie innego, był to czas spędzony w rodzinnym gronie, 

w pięknej świątecznej atmosferze, było tak jak sobie wymarzyliśmy już dawno.

I do tego nasz kochany mały człowieczek, który za bardzo nie wiedział o co chodzi, 

skąd nagle tyle ludzi się wzięło, co oni robią z tymi kolorowymi pudełkami i w ogóle o co kaman?:)

Ach było PIĘKNIE!!

Kacperek na prezentowym tronie:)

Harce z babciami:)

I nawet kochany wujaszek załapł się na fociaka:)

A tutaj to już miks części naszych prezentów, z których jesteśmy meega zadowoleni:)))
Dziękujemy.

Życzę.

Dla wszystkich blogowiczek, blogowiczów, moich czytaczy i nieczytaczy ślę Świąteczne Życzenia.

Oby pomysły na posty nigdy się nie kończyły, a nasze dzieci zawsze grzeczne były:)

Zdrowych, spokojnych i pełnych prezentów Świąt Bożego Narodzenia
oraz Szczęśliwego 2013 Roku

życzą
Kacper Iwona Mariusz.

Do napisania po Świętach!

Kacper po polsku..

Kacper w Polsce to dziecko Anioł, w niczym nie przypomina angielskiego Kacpra:)

Nie płacze, (no! zdarzają się delikatne foszki..), jest towarzyski, śmiejący się i pogodny.

Lgnie do wszystkich odwiedzających nas kobietek, w końcu to facet nie?:)

Nie wiem czy to zmiana środowiska, zmiana atmosfery, kraju, ale to dobrze, ba! bardzo dobrze:)

Nawet sen się unormował, o którym pisałam w poprzednim poście.

I trochę prywaty:
Nareszcie doczekaliśmy się naszej angielskiej przesyłki, nasz kilkuletni dobytek zmieścił się w połówce busa.
A obecnie krążymy między dwoma domami. Chwilowo zamieszkujemy u rodziców,
ale już niedługo zamieszakamy w całkiem innym domku, całkiem niedaleko, niedaleko mamusi oczywiście:)
Jak już się ogarniemy (może się uda jeszcze w tym roku), to napiszę co nieco:)

I trochę tematów bardziej świątecznych...
W tym roku mam dość tych kolorowiastych, bałwankowo-choinkowych i meggga świątecznych torebeczek na prezenty
i w związku z powyższym, postanowiłam nieco ruszyć moją wyobraźnię i opakowania na prezenciory robiłam sama, a co!!
Nie jest to żadne ŁAŁ, ale takie moje.

Także prezenty cierpliwie czekają na "ten" dzień a od jutra wielkie kucharzenie.
Zabieramy się z mamą za pieczenie ciast.
A Kacper będzie urzędował z tatą:)

jesteśmy:)

Powitani chlebem i solą chciałoby sie rzec:)
 a taka na serio to był krupnik (lol!).

W czwartek dotarliśmy na miejsce i już jesteśmy w śnieżnej PL:)

I już piszę co u nas.

Coś o co najbardziej się martwiłam to był Kacprowy lot, pierwsza podróż samolotem. Jak było?
mhmmm... nie napiszę, że było super i przespał całą drogę bo bym skłamała, było trochę płaczu, krzyku,
trochę spania, trochę marudzenia, daliśmy radę:) Zuch chłopak! A w Polsce czujemy się jak ryby w wodzie,
Kacperski jest przenoszony z rąk do rąk, odwiedzają nas ciocie, babcie, wujkowie, jesteśmy tu i tam:)
Nikogo aię nie boi, śmieje się, fajnie jest.
Ogólnie czujemy się jak na urlopie:)

Tylko Kacprowe spanie zostało całkowicie poprzestawiane, robi dłuugie drzemki w ciągu dnia,
co jest dobre dla mnie, ale sen ma baardzo niespokojny(częste pobudki z wielkim płaczem). Mam nadzieję, że się przestawi. 

Dzisiaj wieczorem trafiłam na małą zaskoczkę: mleko, o które się tyle martwiłam - Bebilon,
znalazłam dopiero w ósmym sklepie. Czyżby mało dzieci je piło, czy może moja wioska tak słabo zaopatrzona?:)
Tyle na dziś, taki skrót naszych ostatnich dni, a od następnego posta szalejemy z konkretnymi zdjęciami.

Miłej niedzieli dla wszystkich!!

Między kuchnią a salonem.

U innych świąteczny klimat a my bujamy sie z pudłami:)
Pakowanie jest naszą zmorą od kilku dni.

Zdecydowanie przeprowadzka daje nam w kość.

A Kacper? - niczym nie przejmujący się młody dżentelmen, śpi, je, bawi się i nic go nie rusza,
a my zmeczeni, niewyspani, wędrujący między kuchnią a salonem, między parterem a piętrem,
pokonując niezwykle strome, angielskie schody, przekładając to i owo z miejsca na miejsce,
układając i robiąc różne pudłowe kombinacje:)
a góra kartonów rośnie z minuty na minutę i to wszystko zdaje sie nie mieć końca.

Jedyne co mnie teraz trapi to to jak zniesie podróż i jak przetrwa lot mój pieciomiesięczniak (strach się bać).
Jedynym z plusów jest to, że startujemy dosyć późno, bo o 16.30,
 więc wyobrażam sobie to tak: kilka bujnięć, kilka uniesień w górę i będzie słodko chrapkował, tak się pozytywnie nakręcam haha:)

Myślę sobie, będzie dobrze:)

A to nasz taki artystyczny nieład.

A na następny post zapraszam już ze śnieżnej Polski.

A propo, dla wszystkich którzy nie widzieli naszych zmagań Kacprowo-zdjęciowo-paszportowych zapraszam tutaj

ten moment...

O powrocie do Polski.

O powrocie do rodziny, bliskich.
O tym post będzie dziś, taki troszkę sentymentalny.

Po kilku latach pobytu na "deszczowej wyspie", decyzja została podjęta, wracamy:)

Nadeszła chwila, dłuuuugo wyczekiwana przeze mnie...
To nie była pochopna i nieprzemyślana decyzja, to było... jak by to napisać...
świadome, rozsądne i dojrzałe a przede wszystkim zaplanowane.
Nie będę się tutaj rozpisywać, dlaczego, co i jak, czemu tak nagle (bo takie pytania padały),

ani nie będę też pisać, moje przeciw UK i moje za PL.
Poprostu tak i już.
Wiele osiągnięć i zrealizowanych celów, mnóstwo poznanych wspaniałych ludzi.

To właśnie tutaj były nasze zaręczyny.
To właśnie tutaj planowaliśmy nasz ślub.
To właśnie tutaj narodził się nasz synek i właśnie tu przeżył swoje pierwsze 5 miesięcy.

Teraz nowa droga przed nami, nowe wyzwania, nowe cele, priotytety i całe mnóstwo zmian.

Czy wybór okaże się lepszy i co przyniesie powrót do ojczyzny, czas pokaże.

Grunt to być optymistą i nie poddawać się.

A tacy właśnie jesteśmy.

Wspaniałe wspomnienia pozostaną na zawsze.

Życzcie powodzenia!

Grudniowy zaciesz:)

6 grudnia - Mikołajki...
Nigdy specjalnie nie celebrowałam tego święta.
Pamiętam tylko, że jako mała dziewczynka dostawałam jakieś słodkości od rodziców, to tyle.
Jestem zdania, że skoro wigilia i pierwsza gwiazdka za pasem, to wtedy lepiej poszaleć prezentowo i bardziej szczególnie spędzić ten czas:)

Ale ponieważ pojawił się Kacperek, święto Mikołajkowe będzie zdecydowanie należało właśnie do niego. 

I właśnie z tej okazji zrobiliśmy mikołajkową sesję zdjęciową.
Śmiechu było co niemiara,
 wyginania się, rozśmieszania i błaznowania również, ale czego się nie robi dla przyjemności takiego przystojniaka:)

Ponieważ w tym roku święta niezwykłe, bo niezwykle rodzinne, no i mały człowieczek zobaczy to i owo,
postanowiłam niezwykle pospieszyć się z kupowaniem prezentów. Ogłaszam wszem i wobec, że podarki dla każdego już są!:)
I nawet udało mi się przejść obok tych szaleńczych tłumów na mieście.
Mogę tylko oznajmić jednogłośnie że, świąteczny szał zaczął się na dobre!

A Wam jak idzie czytelnicy moi?
Prezenty gotowe?

A na koniec mały backstage z produkcji gifa:)

Udanego Mikołajkowego Dnia!!!

Zaproszenie.

Niedługo, bo dokładnie za niecały miesiąc będzie wielki dzień dla naszej rodzinki. 

Data 30 grudnia 2012 zapadnie na długo w naszej pamięci.

Kacperek zostanie ochrzczony i dołączy do zacnego grona dzieci bożych.

 Uroczystość już prawie zaplanowana, rodzice chrzestni powiadomieni, zaproszenia wysłane...

A właśnie co do zaproszeń..

Stworzyłam je sama:)

Mało oryginalnie, bo pomysł został brutalnie i w całości ściągnięty z internetu,
ale wykonany własnymi łapkami.

Pamiętam, że już z okazji mojego ślubu miałam ochotę wykonać ręcznie zaproszenia,

ale w ferworze przygotowań i całej masy innych spraw do załatwienia, dałam sobie spokój.
Czas nadrobić zaległości:)

Do pracy również dołączył mąż, coś druknął, coś obrobił i wyszło nam takie coś:)
Biały papier, czarno-białe zdjęcie plus sprawna drukarka i kilka pięknych słów.
Takie małe, a cieszy.

Co uwielbiam?

Pintersta uwielbiam!

Co prawda posiadam swoje konto dopiero od kilku tygodni, ale to co tam znajduję to istne cuda, 

tak! cuda na kiju!

Zdjęcie poniżej totalnie mną zawirowało! I wkurzam się sama na siebie, że na taki genialny pomysł nie wpadłam! 

Bo kto wie, co by teraz na Kacprowej ścianie się działo:)

Przecudna ściana z napisami charakteryzującymi Twoje dziecko. 

Można napisać imię, datę urodzenia, długość ciała dziecka, wagę i godzinę przyjścia na świat:)
A właściwie można napisać wszystko co tylko dusza zapragnie:)

Niesamowite prawda!? Czego to ludzkie głowy nie wymyślą! Tylko się zachwycać!

źródło

A u nas było tak: urządzając Kacprowe "łoże" miałam mega pustkę, nie szukałam inspiracji,
ani nie śmigałam po "pinterście". Jako że w naszej sypialni jest jego kącik, a że jedna ze ścian jest seledynowa, kolorystyka zrodziła się sama. 

Kilka zielonych dodatków w postaci pościeli oraz własnoręcznie

wymalowanych ptaszków ożywiło miejsce Kacperkowych snów:)
I tak powstało spanko dla małego człowieczka.

Ponieważ nie lubię wrzucać gołych inspiracji, dodaje również kilka naszych fotek.
Może i moje pomysły będą inspiracją dla którejś z przyszłych mam.

A na koniec też coś co lubię i Kacper też to lubi:)
Przepiękne kołysanki w wykonaniu Grzegorza Turnaua i Magdy Umer

Tak na dobry sen:)